Zet niet zomaar een factuur op een andere naam

Als ondernemer is het waarschijnlijk niet nieuw: een klant vraagt om de factuur op een andere naam te zetten. Bijvoorbeeld op de naam van het bedrijf van zijn vrouw. Zij zal dan wel eventjes voor de betaling zorgen. Dat kan natuurlijk met goede bedoelingen zijn, maar toch let je maar beter op wanneer je wordt gevraagd om de tenaamstelling te wijzigen.

Juridische gevolgen bij factureren op een andere naam

Er is sprake van een overeenkomst wanneer er een aanbod is dat door de andere partij wordt aanvaard. Het is niet noodzakelijk dat het aanbod schriftelijk wordt vastgelegd en het volstaat ook gewoon om de factuur te betalen. In dat geval mag er nu eenmaal worden aangenomen dat de andere akkoord ging met het aanbod. Die redenering gaat natuurlijk niet op wanneer je factureert aan iemand die helemaal nooit op je aanbod is ingegaan. Hierdoor kan de tegenpartij weigeren om de factuur te betalen.

Hierdoor geef je de werkelijke klant extra munitie om de factuur te weigeren. Volgens de klant die de diensten of de goederen ontvangen heeft, is de contractpartij dan de aangewezen derde. En natuurlijk zegt de aangewezen derde van niks te weten … Als er nergens iets op papier staat, riskeer je met lege handen achter te blijven.

Wat vindt de rechter daarvan?

Een rechter beoordeelt de inhoud van de factuur en houdt daarbij rekening met de afspraken die je met de debiteur hebt gemaakt. Jij krijgt met andere woorden al snel de vraag waarom jij die factuur aan een ander hebt gericht. Beweer je dat dat op vraag van de debiteur was? Dan moet jij met bewijzen op de proppen komen. Dat wordt natuurlijk heel lastig wanneer je debiteur dat gewoon mondeling verzocht en nu natuurlijk doet alsof hij van niks weet. Ook een rechter kan zich alleen maar baseren op bewijzen en als je die niet hebt, is het geen reddende engel.

Oplettendheid is geboden

Plaats nooit zomaar een factuur op naam van een andere debiteur. Vraag duidelijk wat de reden is want voor je het weet, factureer je aan een lege doos. Controleer vervolgens altijd even of de partij aan wie je factureert wel op de hoogte is. Zorg er daarnaast voor dat dergelijke zaken ook op papier staan. Per mail het een en ander bespreken is daarom steeds beter dan telefonisch. Een bevestiging per mail van de klant en de derde is ideaal.

Desondanks blijft het ook dan belangrijk om voorzichtig te zijn, want al die toestemmingen geven natuurlijk nog geen zekerheid over de betaalbereidheid van de derde. Maak daarom altijd een voorbehoud en kom overeen dat je de originele klant kan aanspreken als de derde niet zou betalen. In zo’n geval kan de originele klant altijd het betaalde geld bij de derde terugvorderen. Wanneer die klant toch zo zeker is dat de derde zal betalen, is dat toch niet eens zo’n geen gekke eis?